Με αφορμή την παράσταση «Πόρνη από πάνω» στο κινηματοθέατρο ΟΛΥΜΠΙΟΝ, η Κατερίνα Διδασκάλου παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο KastoriaNews.

Πώς δικαιολογείτε τα τόσα χρόνια συνεχόμενης επιτυχίας της συγκεκριμένης παράστασης;

Ο Τσιπιανίτης κατόρθωσε να γράψει ένα κλασικό έργο γιατί μιλάει σε όλες τις ηλικίες, τα φύλα και διαφορετικούς ανθρώπους. Βέβαια, για τη διάρκεια ενός έργου αποφασίζει ο κόσμος. Από εκεί και πέρα, η «Ερατώ» είναι μια ηρωίδα που προφανώς μιλάει σε πολλούς ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας, οικονομικού ή πνευματικού επιπέδου.

Πώς βιώνετε την επαφή σας με το κοινό; Πώς αισθάνεστε ότι δέχεται το κοινό την ένταση ενός τόσο δυνατού μονολόγου;

Δεν είναι θέμα έντασης είναι θέμα πραγματικότητας. Η δασκάλα μου η Uta Hagen έλεγε “When you go up on stage and I can see the acting, I get bored. When I see a human being now and there and here and now, it is a human event” (μετάφραση: Όταν ανεβαίνεις στη σκηνή και μπορώ να δω την υποκριτική, βαριέμαι. Όταν βλέπω έναν άνθρωπο τώρα και εκεί και εδώ και τώρα, είναι ένα ανθρώπινο γεγονός). 

Όταν λοιπόν είναι ένα ανθρώπινο γεγονός αυτό που συμβαίνει πάνω στη σκηνή και δεν είναι “acting” (υποκριτική) ο κόσμος πώς να μην να μην το βιώσει; Πώς να μην το νιώσει μέσα του;  Αυτή είναι η αποστολή του θέατρου άλλωστε. Αυτή είναι η αποστολή του «οχήματος», γιατί εμείς οχήματα είμαστε, και μάλιστα θα πρέπει να είμαστε καλά οχήματα, να «συν-κινούμε». Συγκινώ τι σημαίνει; Τον πιάνω τον άλλο και τον κινώ μαζί μου. Άμα δε φύγει ο θεατής με λίγο αλλοιωμένα τα σπλάχνα του, δεν κερδίζουμε κάτι.

Είχατε χρόνο να δείτε την πόλη μας (την Καστοριά); Μιλήστε μας για το κοινό της Καστοριάς.

Δεν υπάρχει καλό και κακό κοινό. Το κοινό που ξεκολλάει από τον καναπέ του και πάει να δει θέατρο είναι το καλύτερο κοινό! Έχω ξαναβρεθεί στην Καστοριά τον Χειμώνα, πρόκειται για μια μαγευτική πόλη, με πολλές ομορφιές και με αληθινά όμορφους ανθρώπους!

Αν μας αφήνατε ένα από τα πολλά μηνύματα που σχετίζονται με την παράσταση, ποιο θα ήταν αυτό; Ποιο θα ήταν το ηθικό δίδαγμα;

Η παράσταση δεν είναι διδακτική, είναι αληθινή. Τον συνάνθρωπό μας τον αγαπάμε. Θα σας απαντήσω με μια ατάκα της ηρωίδας: «Είναι πολύ ένας άνθρωπος να θέλει να του φέρονται ανθρώπινα; Είναι πολύ;» Όταν θεωρούμε τα αυτονόητα εξαιρέσεις, είναι τραγικό! Λέγοντας «αυτός είναι ένας πολύ καλός σύντροφος, δεν τη χτυπάει, δεν την κερατώνει. Για φαντάσου ρε παιδί μου!». Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες αντίστοιχα. Όχι ότι δεν κακοποιούνται και οι άντρες! Και λεκτικά μάλιστα και ψυχολογικά! Φαντάσου να σου πει η γυναίκα «είσαι χάλια, δεν φέρνεις λεφτά στο σπίτι…» δεν είναι κακοποίηση αυτό; Τα μηνύματα κατά της βίας και μάλιστα όλων των διαστάσεων είναι εμφανή!

Σας ευχαριστούμε θερμά, καλή συνέχεια και καλή επιτυχία σε ότι κάνετε!

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό