Ένα παραμύθι ύμνος στην αγάπη. Στο παραμύθι περιλαμβάνεται και η διασκευή του για δραματοποίηση, με βοηθητικές οδηγίες και προτάσεις πάσης φύσεως. Και ως γνωστόν, η ΑΓάΠΗ… “χωράει” παντού, σε όλες τις σχολικές και όχι μόνον γιορτές!
“Να τις ανοίγετε τις πόρτες που συναντάτε στο διάβα σας, μην τις φοβάστε, να τολμάτε!” Αυτό ορμηνεύω στα μαθητούδια μου και… όχι με λόγια! Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτό ή αυτά που βλέπουν!
Είμαι πολύ χαρούμενη, φίλοι μου!
ΑΓΟΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΞΕΦΥΛΛΙΣΤΕ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Ερασμία, η γιαγιάκα των παιδιών η πιο γλυκιά,
είχε ολούθε της παιδάκια μοναχά και αποκλειστικά.
«Γιατί, γιαγιά;» και «πώς;» και «τι;», την εζαλίζαν διαρκώς
και έμοιαζε η αστεροπαρέα μέλισσας ζωηρός χορός.
Και ξαφνικά μικρό παιδί με σκούρο ολόμαυρο γυαλί
ζήτησε από τη γιαγιά, καθώς την άγγιξε απαλά,
να «μαγειρέψουνε» μαζί την… ΑΓΑΠΟσυνταγή!
Καζάνι στήθηκε βαθύ και δαχτυλάκια παιδικά
το γέμιζαν χορευτικά με τα πολύτιμα υλικά
κι έτσι του καζανιού η ευωδιά πλημμύρισε όλον τον ντουνιά.
Τι να ρίξαν στο καζάνι τα παιδιά,
την ΑΓΑΠΟσυνταγή που φτιάνει τόσο απλά και με τη μια;
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Η Δέσποινα Σπυροπούλου, κατά κόσμον σχολείου κυρία Νούλη, ταξιδεύει τριάντα τέσσερα (34) χρόνια με παιδιά μέσα στο σχολείο και έξω από αυτό, με όχημα την τέχνη και τη φαντασία, «κι όπου μας βγάλει» λέει.
Ακόμη λέει πως, αν δεν γινότανε δασκάλα… θα γινότανε δασκάλα!
Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός βιολογικού παιδιού, του Ιωάννη, και εκατοντάδων παιδιών της καρδιάς της.
Γεννήθηκε από την Κυριακή και τον Γεώργιο Σπυρόπουλο στο Άργος Ορεστικό τον Γενάρη του 1964, εκεί που η απέραντη μάνα φύση και ο ανοιχτός και «γενναιόδωρος» ορίζοντας την «προόρισαν» να είναι ελεύθερη κι ονειροπόλα!
Σκάρωνε πάντα ιστορίες και παραμύθια και τα χάριζε πάντα και μόνο στα παιδιά της καρδιάς της, στα σχολιαρούδια της, στα μαθητούδια της, και τα ανέβαζε μ’ αυτά στη σκηνή και στο πάλκο και γέμιζε το σχολείο ανάσες καθαρτικές, εξαγνιστικές, σωστικές, απελευθερωτικές, λυτρωτικές και αύρα καλλιτεχνική και δημιουργική πνοή, που στο διάβα τους κατάφερναν να παρασέρνουν καθετί μικρόκαρδο που συναντούσαν στην αρχή του σχολικού διαδρόμου και να το φτάνουν στο τέλος του μεγάλο, πολύ μεγάλο!
Ο Ιωάννης της, το φως των ματιών της όπως η ίδια τον αποκαλεί, της είπε ότι ως παιδί θα ήθελε πολύ να είχε διαβάσει αυτό το παραμύθι και της ζήτησε να το εκδώσει για όλα τα παιδιά, μικρά μα και μεγάλα σαν κι αυτόν!
