Αιωνία σου η μνήμη Δέσποτα της καρδιάς μας. Δε σε ξεχνάει ποτέ κανένας μας! Ευτυχώς που υπάρχει το παράδειγμά σου στην καρδιά μας, για να κατευνάζει τον θυμό μας και να μας γεμίζει καλοσύνη!
Ευχαριστώ τον Θεό που σε γνώρισα!
Να μας προσέχεις από εκεί ψηλά!!!
Ειρήνη
Τυχεροί όσοι σας γνωρίσαμε, ακόμη πιο τυχεροί εμείς που σας είχαμε Δεσπότη.
Καλή αντάμωση Πατέρα μας.
Μαρία Μ.
Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχη μας Σεραφείμ. Πάνσεπτε Ιεράρχη. Μακαριστέ Δεσπότη της καρδιάς μας! Φλογερέ φιλόπατρι. Κάθε φορά που με αφορμή μια εθνική επέτειο μιλούσες για την πατρίδα μας και την Μακεδονία ειδικότερα, έτρεμαν οι κολώνες του Μητροπολιτικού ναού, η φωνή σου πλημμύριζε την υπόστασή μας και έφτανε μέχρι ψηλά στον ουρανό, για να ακούν οι εθνικοί μας ήρωες ότι κάποιος τους αναγνωρίζει, τους επαινεί, τους υμνεί, τους ευχαριστεί, τους τιμά. Το εθνικό μας φρόνημα ορθωνόταν περήφανο βλέποντας μπροστά μας έναν άξιο διάδοχο του Γερμανού Καραβαγγέλη. Από τη μία μεριά αυτή η αγέρωχη εικόνα σου που θα ξεσήκωνε κάθε πολίτη, μα από την άλλη και σε πλήρη αντίθεση με αυτήν, η ταπεινότητα, η ευλάβεια, η μοναστική ιεροσύνη. Μεγάλη Πέμπτη στον Μητροπολιτικό ναό, να ψάλλεις με φωνή τρεμάμενη από την κατάνυξη το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» και εμείς να προσπαθούμε επί ματαίω να κρύψουμε τα δάκρυά μας, να επιχειρούμε ατελέσφορα να συγκρατήσουμε τη συγκίνησή μας. Τη στιγμή εκείνη που όλοι παρακολουθούσαμε παγωμένοι την αναπαράσταση του μαρτυρίου της σταύρωσης, εσύ έδειχνες να οραματίζεσαι την πραγματική σταύρωση του Κυρίου μας, σαν μια ανάμνηση που εκτυλίχθηκε πριν από 2000 χρόνια.
Μας αξίωσε η Θεία Χάρη Του να σε γνωρίσουμε από κοντά, να ζήσουμε το μεγαλείο σου, να πλουτίσουμε από την αγάπη σου, να μαθητεύσουμε από τις διδαχές σου, να οδηγηθούμε από το παράδειγμα του ενάρετου βίου σου και όχι από απλές συμβουλές και ανεφάρμοστες προτροπές, να σε αγαπήσουμε απεριόριστα. Όπως απεριόριστη είναι και η θλίψη μας για την απουσία σου, η λύπη του αποχωρισμού μας. Στενοχώρια κυρίως για τη δική μας ξαφνική ορφάνια και όχι για τη δική σου πορεία, η οποία είμαι σίγουρη ότι σε οδήγησε στα δεξιά του Σωτήρα Χριστού, εξασφαλίζοντάς σου μια θέση δίπλα στην Παναγία που καθημερινά εξυμνούσες, πλάι στην Αγία Σοφία της Κλεισούρας που με κόπο και ενέργειές σου αγιοκατατάχθηκε, αλλά και στο πλευρό όλων των άλλων Αγίων που τιμούσες καθημερινά με τις προσευχές σου αλλά και την ευλαβική ζωή σου.
Θα δανειστώ έναν ιδιαιτέρως πετυχημένο χαρακτηρισμό σου σεβαστέ γέροντά μας, εκ μέρους ενός αρχιμανδρίτη της αδελφότητος σε δημοσίευμά του που έφερε τον τίτλο «Ο Παντελεήμων Σεραφείμ!». Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι δεν ήσουν απλώς ένας άνθρωπος, ούτε καν ένας «άγιος άνθρωπος». Ήσουν ένας Άγγελος σε εντεταλμένη υπηρεσία. Ήσουν ο φύλακας Άγγελός μας, που απέστειλε ο Θεός στη γη για να μας διακονήσει, να προσευχηθεί για εμάς και τη σωτηρία μας.
Τώρα καταλαβαίνω πανσεβάσμιε Ποιμενάρχη μας, ήρθες εδώ κάτω να λερώσεις τα φτερά σου, να πονέσεις και να στενοχωρηθείς εσύ προκειμένου εμείς να απολαμβάνουμε της προστασίας σου και της εύνοιας της θείας Χάριτος του Κυρίου που πήγαζε από εσένα. Το ελάχιστο που μπορούμε να πράξουμε εις ένδειξη ευγνωμοσύνης και αναγνώρισης του ρόλου σου και τις ευεργετικής σου παρουσίας κοντά μας, είναι να σου ανάβουμε καθημερινά ένα κερί και να λέμε: «Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε Ποιμενάρχη μας! Αιωνία σου η μνήμη, αιωνία σου η μνήμη!».
Εύχομαι να μην μας ξεχάσεις ποτέ μακαριστέ Ποιμενάρχη μας Σεραφείμ, να συνεχίζεις να πρεσβεύεις για εμάς προς τη μητέρα όλων των Χριστιανών, την Θεοτόκο που υπεραγαπάς, όπως ακριβώς μεσίτευες για την προκοπή και την προστασία μας τότε, στα εγκόσμια.
Δ. Α.
Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια… οι λέξεις φτωχές για να περιγράψουν αυτό που νιώθουμε. Θα συνεχίσετε όμως να αποτελείτε παράδειγμα και έμπνευση για όλους εμάς.
Αναστάσιος
Δεσπότη μας, με τον Απόστολο Παύλο σε «συνόδευσα» τότε και για συναισθηματικούς λόγους, με λίγα λόγια Του ενισχυτικά σε ενθυμούμαι πάλι:
«Ού γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν».
Εξού και στον εδώ χωρισμό – μήτε αντίο μας πρέπει – μήτε χαιρετισμοί.
Με την ελπίδα της αιωνίου Βασιλείας,
Καλλιόπη
Λείπετε…
Γεώργιος
Αγαπημένε μας Πατέρα δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ! Ήσουν, είσαι και θα είσαι πρότυπο Ανθρωπιάς, Γενναιοδωρίας, Ευαισθησίας! Έχοντας παραδείγματα ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ, όχι μόνο δεν πτοούμαι, αλλά παίρνω ακόμα δύναμη για να προχωράω μπροστά, παρόλα τα εμπόδια. Γιατί ήξερες να κερδίζεις τον σεβασμό με την γνήσια και αυθόρμητη ευγένειά σου, πάντα με σεμνότητα και ήθος – και αυτό μας το έμαθες! Θα ζεις πάντα στην καρδιά μου, για όσο ζω!
Μ.
Όταν χίλιες λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν μια εικόνα, πώς να καταστούν ικανές να περιγράψουν το μεγαλείο ενός Ιεράρχη σαν τον Μακαριστό Σεραφείμ! Η φήμη σου είχε απλωθεί όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα, αλλά και εκτός αυτής. Από την Αριζόνα των ΗΠΑ μέχρι τους Αγίους Τόπους. Ταξίδεψα σε εκκλησιές και μοναστήρια σε πολλές επαρχίες της Ελλάδος, του Αγίου Όρους, των Αγίων Τόπων και πάντα γινόμουν αποδέκτης επαινετικών σχολίων για τον πανσεβάσμιο ποιμενάρχη μας Σεραφείμ. «Πόσο τυχεροί είστε εκεί στην Καστοριά που έχετε αυτόν τον Δεσπότη!». Άραγε εμείς κατανοήσαμε ποτέ το μεγαλείο σου; Μετά λύπης μου διαπιστώνω ότι σε αδικήσαμε μακαριστέ ποιμενάρχη μας, δεν αναγνωρίσαμε τη συμβολή σου και την προσφορά σου παρά μόνο όταν σε χάσαμε. Τώρα καταλαβαίνω καλύτερα και σε παρακαλώ Δέσποτα να εύχεσαι καθημερινά για εμάς εκεί ψηλά, για τους αγαπημένους σου Καστοριείς. Αιώνια να είναι η μνήμη σου!
Νίκος
Χριστός Ανέστη. Καλή Αντάμωση.
Μ.Ι.
Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών.
Μ.
Δύο χρόνια πέρασαν ήδη, μα ακόμη αδυνατώ να συμβιβαστώ με την πραγματικότητα της απουσίας σου. Ήσουν εσύ μακαριστέ Ποιμενάρχα μας που με τράβηξες μέσα στη εκκλησία, χωρίς ποτέ να με προτρέψεις «Έλα», χωρίς ποτέ να με κρίνεις «Γιατί δεν ήρθες;». Μοναχά με την χαρακτηριστική διακριτικότητά σου, με την απερίγραπτη ευγένειά σου, με την απεριόριστη καλοσύνη σου με έκανες να αδημονώ να σε αντικρίσω ξανά, να αγωνιώ για να ακούσω έναν ακόμη λόγο σου, να καρτερώ για να ξαναπάρω την ευλογία σου.
Θα θυμάμαι στο διηνεκές Πανσεβάσμιε, όταν σε πλησίαζα για να πάρω την ευχή σου, τότε που έσκυβα και, αντί να μου προτείνεις το χέρι σου για να το ασπαστώ, το σήκωνες, έπιανες το κεφάλι μου και το τραβούσες να ακουμπήσει στο στέρνο σου. Και το κρατούσες εκεί Μακαριστέ Σεβασμιώτατε Σεραφείμ, σαν να ήθελες να μου μεταδώσεις λίγο από την ενέργειά σου. Είχες για όλους κάτι: «᾿Εσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν» όπως εύστοχα επέλεξαν από την αδελφότητα να χαράξουν στο μνήμα σου. Και όχι άδικα αφού ως άλλος πένης και εγώ ευεργετούμουν από την απέραντη αγάπη σου και την απλοχεριά σου σε κάθε μας συνάντηση, εκεί που μέσα στην αγκαλιά σου απολάμβανα έξι δευτερόλεπτα γαλήνιας ηρεμίας, ανακούφισης και αγαλλίασης, στιγμές που ευχόμουν να μην τελειώσουν. Λίγο ακόμη Δέσποτα, λίγο ακόμη!
Σε σκέφτομαι πολλές φορές μέσα στην ημέρα Μακαριστέ Ιεράρχα μας, αν και αυτό το γνωρίζεις ήδη. Και προσεύχομαι καθημερινά να είναι μακαρία η μνήμη σου και αιώνια η ανάπαυσή σου στους κόλπους των Αγίων. Ασπάζομαι ταπεινά τα πόδια σου σεπτέ Ποιμενάρχα μας Σεραφείμ, αφού η ελαχιστότητά μου δεν είναι ικανή να σε αγγίξει πουθενά αλλού, και ελπίζω και εύχομαι από εκεί ψηλά, από την άνω Ιερουσαλήμ να πρεσβεύεις πάλι για εμάς με παρρησία, όπως έκανες όταν σε απολαμβάναμε κοντά μας, τότε που η εμβέλεια της δράσης σου περιοριζόταν από τις ανθρώπινες δυνατότητες του φθαρτού και υλικού κορμιού σου! Τότε που, διερχόμενος από τη γειτονιά πρωί-πρωί, μας ευλογούσες μέσα από το αυτοκίνητο και ξέραμε ότι μόλις είχαμε εξασφαλίσει μία ακόμη ημέρα προστασίας και ασφάλειας.
Μέχρι να συναντηθούμε ξανά Πανσεβάσμιε γέροντά μας, αξιομακάριστε Σεραφείμ! Τότε που θα μας περιμένεις και πάλι με τα χέρια σου ανοιχτά! Εκεί που θα μας μαζέψεις ξανά μέσα στην τεράστια αγκαλιά σου ώστε να μας οδηγήσεις με ασφάλεια και εμπιστοσύνη ενώπιον του δημιουργού και κριτή μας, έχοντας φροντίσει να εφοδιαστεί η φαρέτρα μας με την πιο αξιόλογη συστατική επιστολή, με τα πολυτιμότερα διαπιστευτήρια όλων, την ευχή Σου!
Γιάννης
Πολυαγαπημένε μας Δέσποτα και πατέρα μας.
Ως άνθρωπος της προσευχής, ταπεινός, ασκητικός , φιλακολουθος , γεμάτος αγάπη, φιλάδελφος και πάντα ελεήμων με πλούσιο και γνήσιο εκκλησιαστικό ήθος και φρόνημα , εγεώργησες έναν εύφορο πνευματικό αγρό στην τοπική μας εκκλησία και θα είσαι πάντα στην καρδιά όλων μας.
Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ και εσύ ΜΗ μας λησμονήσεις……….. την κρίσιμη στιγμή.
Καλή αντάμωση
π.Ι. & π. Β.
Αξιομακάριστε μας Δέσποτα τύχη αγαθή που διακονήσατε σε τούτο τον τόπο. Το Θεάρεστο έργο Σας και ο Θείος Σας λόγος αποτελεί φάρο για την πίστη μας. Καλή Αντάμωση!
Γ.Μ.
Τον γνωρίσαμε και καταλάβαμε πάρα πολλά πράγματα για την πίστη στο Θεό, την αγάπη, την φιλανθρωπία, την συγχώρεση και πολλά ακόμη αλλά και για την προσωπικότητα και την αγιοσύνη του. Άξιος εργάτης και πνευματικός ποιμένας. Όσα και να γράψουμε είναι πάρα πολύ λίγα. Έτσι ήθελε ο Κύριος και το θέλημα Του είναι πάνω από το δικό μας,να τον έχει κοντά Του,με την Παναγία, με την Αγία Σοφία της Κλεισούρας,τον Άγιο Βασίλειο Χιλιοδένδρου και όλους τους Αγίους που τόσο πολύ αγαπούσε! Τεράστια η απώλεια για την εκκλησία του Χριστού μας, την πατρίδα μας,την Μακεδονία, την Καστοριά μας, για όλους τους αγαπημένους συμπατριώτες Καστοριανούς όπως μας αποκαλούσε ο μακαριστός. Να έχουμε την ευχή του. Καλό παράδεισο!
Κ. Ρ.
Με την ευχή Του, ενώ βρέθηκα σε αντίξοες συνθήκες, βγήκα αλώβητος.
Ένα πνευματικό του παιδί
* Ενθυμήσεις που θα γραφούν ως σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα συμπεριληφθούν σε επόμενο αφιέρωμα του Kastoria News.
