Γράφει η Μαρία Νάτσιου
Γραμματέας Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ν.Δ
Τελευταία όλο και πληθαίνουν οι απόψεις ότι το προσφυγικό ζήτημα τοποθετείται μεταξύ εργαλειοποίησης και υποκριτικού ανθρωπισμού από εγχώριες αλλά και εξωτερικές δυνάμεις.
Όπως συνέβη στην κρίση στον Έβρο, αυτό που διαπιστώνουμε είναι πως αναπαράγεται στη δημόσια συζήτηση, και μάλιστα σε ευρεία έκταση, η γνωστή ρητορική κατά της «επαναπροώθησης προσφύγων» και βέβαια εναντίον των «κλειστών συνόρων», της «Ευρώπης φρούριο» κτλ στο όνομα του ανθρωπισμού. Θα τονίσω ότι οι περιπτώσεις αυτές αφορούν περιστατικά διάσωσης ομάδων ανθρώπων που κινδυνεύουν ενώ επιχειρούν να εισέλθουν παράνομα στην ελληνική επικράτεια. Το δε χειρότερο και πιο αποτρόπαιο είναι η απροκάλυπτη εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ρευμάτων από τις τουρκικές αρχές, όπου σε συνδυασμό με τις παράλογες και εξοργιστικές καταγγελίες οτι η ελληνική πλευρά καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και χρησιμοποίει εγκληματική συμπεριφορά, δημιουργούν πλασματικές εντυπώσεις για το ρόλο της χώρας μας.
Η Ελλάδα, μετά τα γεγονότα του Μαρτίου του 2020 στον Έβρο, ενίσχυσε αποφασιστικά και αποτελεσματικά την επίβλεψη και προστασία των συνόρων της σε ξηρά και θάλασσα. Το τουρκικό κράτος και παρακράτος, μαζί με δίκτυα λαθροδιακινητών, αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους προώθησης προσφύγων, παράνομων και παράτυπων μεταναστών σε ελληνικό έδαφος. Καλώς λοιπόν φυλάσσονται τα σύνορα, τα οποία είναι να θυμίσουμε και σύνορα της Ευρώπης. Η Ελλάδα δεν κάνει τίποτα περισσότερο από αυτό που πράττουν όλα τα κράτη του κόσμου, δυστυχώς στην Ελλάδα όμως πρέπει να συζητάμε δημιουργώντας αναίτιο θόρυβο ακόμη και για τα αυτονόητα. Το ζήτημα δεν είναι μόνο το κατά πόσο είναι επαρκής η φύλαξη αλλά και εάν εφαρμόζονται οι διεθνείς συνθήκες που αφορούν ανθρώπους που ζητούν άσυλο.
Η επιθετική κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ίδια τη χώρα είναι άδικη, υπονομευτική, λανθασμένη και από κάθε άποψη απαράδεκτη. Ακόμα και ο διεθνής τύπος το καλοκαίρι στιγμάτισε τη χώρα μας. Σύντομα όμως ευθυγραμμίστηκε στην αλήθεια και την ορθότητα. Το γερμανικό Der Spiegel κατέβασε όλα τα επίμαχα άρθρα σχετικά με την υπόθεση των 38 προσφύγων από την Συρία, οι οποίοι είχαν παγιδευτεί σε νησίδα του Έβρου το περασμένο καλοκαίρι. Παρ’ όλα αυτά, η Ελληνική Κυβέρνηση και κατά συνέπεια η Ελλάδα θεωρείται από το ΣΥΡΙΖΑ απολογούμενη και πολύ περισσότερο κατηγορούμενη γιατί η γεωγραφία, η διεθνής πολιτική συγκυρία και πρωτίστως, ένας κακός γείτονας της έχουν επιβάλλει αυτήν την κατάσταση.
Η απόφαση που έλαβε το ΚΥΣΕΑ για να επεκταθεί ο φράχτης στον Έβρο θεωρείται ορθή και δείχνει τα γρήγορα αντανακλαστικά της χώρας μας και της πολιτικής ηγεσίας. Η συστηματική προσπάθεια της Τουρκίας να εργαλειοποιήσει το προσφυγικό ζήτημα σε βάρος της Ελλάδας είναι ήδη γνωστή διεθνώς, όπως και η κερδοσκοπία που επενδύει στον δήθεν ανθρωπισμό των ΜΚΟ. Βλέπουμε πως ξετυλίγεται σιγά σιγά ένα κουβάρι που εμπλέκει ΜΚΟ άλλα και μέλη τους που δεν λειτουργούν σαν ακτιβιστές και εθελοντικά με κίνητρο τον ανθρωπισμό αλλά με άλλα κίνητρα. Για τους λόγους αυτούς καλό θα είναι στο ΣΥΡΙΖΑ για θέματα τέτοια, πριν επιδίδονται σε μεγαλόστομες και βαρύγδουπες δηλώσεις να σκέφτονται και να υπολογίζουν την όποια ζημιά μπορούν να προκαλέσουν σε εθνικά θέματα ή τουλάχιστον να μην εκτεθούν ανεπανόρθωτα στα μάτια των πολιτών, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι η τουρκική κυβέρνηση έχει καταδικαστεί για την εργαλειοποίηση και την εμπορευματοποίηση του μεταναστευτικού από τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που κατηγορούσαν και επέκριναν την Ελλάδα για τη δημιουργία του φράχτη στον Έβρο πριν λίγα χρόνια. Ο φράχτης στον Έβρο ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον ήθελε και δεν τον θέλει. Ο φράχτης όμως δημιουργήθηκε για να μας δίνει την ευχέρεια να διαχειριζόμαστε ζητήματα προσφύγων και μεταναστών με βάση τις διαδικασίες που προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Έτσι υπερασπιζόμαστε πρωταρχικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την ασφάλεια της χώρας.
