Στις 8-3-2024 έγινε μια κουβεντούλα μεταξύ των παιδιών της πρώτης δημοτικού και της ιατρού-συγγραφέως Ουρανίας Μπάγγου, που έχει την χαρά να είναι και γιαγιά της Βικτωρίας και της Ναταλίας. Διαβάστηκαν ιστορίες από το βιβλίο της “το κοτσύφι-το κοτσυφάκι”. Το βιβλίο απευθύνεται όχι μόνο στα παιδιά, αλλά σε όλη την Ελληνική οικογένεια, μέχρι τους παππούδες και τις γιαγιάδες.
Ακολουθούν λίγα λόγια για την ανάπτυξη του παιδιού στα πρώτα χρόνια από την γέννησή του.
Σήμερα τα παιδάκια δεν τα βλέπουμε για πρώτη φορά την στιγμή που γεννιούνται, αλλά πολύ νωρίτερα όταν κάνουμε το πρώτο υπερηχογράφημα, ενώ ακόμα βρίσκονται στην κοιλιά της μαμάς τους. Και το επαναλαμβάνουμε πολλές φορές για να παρατηρούμε την ανάπτυξή του. Πώς, δηλαδή, από μια μικρή κουκκίδα γίνεται ένα ολόκληρο ανθρωπάκι, με κεφάλι, κορμό, πόδια, χέρια και όλα τα σπουδαία όργανα που έχουμε μέσα στο σώμα μας.
Χαρακτηριστικό είναι ότι τα κεφάλια των νεογνών και των μικρών παιδιών, σε αναλογία με το υπόλοιπο σώμα τους, είναι πολύ μεγάλα. Και σ’ αυτό το μεγάλο κεφάλι, που περιέχει τον πολύπλοκο εγκέφαλο, οφείλουμε την γρήγορη εξέλιξή μας που μας μετατρέπει από άβουλα πλασματάκια σε ανθρώπους με λογική που μπορούν να σκέφτονται, να μιλούν, να περπατούν και να κάνουν χίλια δυο χρήσιμα πράγματα. Έτσι γίναμε το σπουδαιότερο ζώο στην Φύση.
Και ένα μωράκι δεν είναι ένα τεμπέλικο πλασματάκι που όλο θηλάζει, κοιμάται και κάνει κακά, είναι ένα ανθρωπάκι σκληρά εργαζόμενο. Είναι ένας σπουδαίος μαθηματικός-στατιστικολόγος και να μην γελάσει κανείς, παρακαλώ. Συνεχώς μετράει, το στήθος της μαμάς του, τα μεγάλα χέρια του μπαμπά, το σχήμα του χαμόγελου της γιαγιάς και του παππού και καθορίζει την ένταση και την χροιά της φωνής τους. Αποθηκεύει στο κεφαλάκι του την εικόνα του κούνελου που του βάζουμε δίπλα του, τις μυρωδιές των ανθρώπων και των ζώων. Και μέχρι να μάθει να περπατά και να λέει τις πρώτες λεξούλες, έχει κάνει τεράστια δουλειά.
Φυσικά αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης μετριάζονται καθώς το παιδί μεγαλώνει. Έχει όμως, σε όλη την παιδική του ηλικία, την δεκτικότητα να μάθει ένα σωρό πράγματα, προκειμένου να καταλάβει τον κόσμο και να αντιληφθεί τις έννοιες του καλού και του κακού και έτσι να αναπτύξει τις απαραίτητες ικανότητες για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής.
Τα παιδιά μας, λοιπόν, είναι αξιοθαύμαστα, γι’ αυτό και μας δίνουν μεγάλη χαρά. Ακόμα κι αν δεν είναι τα πάντα τέλεια, όλα μας τα παιδιά διαθέτουν κάποια χαρίσματα. Και καλό είναι να βλέπουμε οι μεγάλοι τις δυνατότητες του καθενός και να τις αξιοποιούμε. Όχι σύμφωνα με τις φιλοδοξίες μας, αλλά πάντα σύμφωνα με την κλίση του παιδιού.
Κι ευτυχώς που τα παιδιά δεν είναι ίδια μεταξύ τους. Αυτή τους η διαφορετικότητα κάνει τον κόσμο να φαντάζει σαν πολύχρωμο λιβάδι με αγριολούλουδα.
Το, δε, δημοτικό σχολείο είναι ένα φυτώριο εντατικής καλλιέργειας που φροντίζει να αναπτυχθούν όλες οι δυνατότητες των παιδιών. Βάζει κανόνες που πρέπει να μάθουν να σέβονται τα παιδιά για να γίνουν αύριο καλοί πολίτες. Αξίζει, επομένως, κάθε σεβασμός στους δασκάλους μας που έχουν αναλάβει την επιμέλειά τους.
Και τελικά, ας θυμόμαστε όλοι ότι “τα πρώτα χρόνια των παιδιών είν’ τα καλύτερα γιατί έχουνε ρυθμό και φαντασία”.
* στη δράση συμμετείχαν η δασκάλα της Α’ δημοτικού και η εικαστικός του σχολείου.
