Ἑλληνισμός!

Ἡ πορεία ἑνός πολιτισμοῦ μέσα στόν χρόνο. 

Τό φῶς μιᾶς φιλοσοφημένης παιδείας μέσα στούς αἰῶνες, πού ὑπερέβη καί αὐτόν τόν φυλετισμό.

Ὁ Ἑλληνισμός ἔχει δώσει ἀρχές καί ἀξίες παγκόσμιες καί διαχρονικές. 

Ἤ ἔχει ὑπηρετήσει ἀρχές καί ἀξίες παγκόσμιες καί διαχρονικές.

Καί αὐτά εἶναι ἀποκρυσταλλωμένα στήν ἑλληνική γλώσσα, μιά γλώσσα φιλοσοφημένη, θεολογημένη, εὐαισθητοποιημένη. 

Ἡ ἑλληνική γλώσσα εἶναι γλώσσα τῆς σοφίας, ὄχι τοῦ κέρδους καί τοῦ ἐμπορίου.

Ὁ Ἑλληνισμός ὑπηρέτησε Αὐτόν τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά φανερώσει τό κάλλος τῆς εἰκόνας καί νά κηρύξει τήν τελεία καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη.

Ὁ Ἑλληνισμός ἀποκρυσταλλώνεται καί στά πρόσωπα Ἑλλήνων πού τούς χαρακτηρίζει αὐτή ἡ οἰκουμενικότητα.

Ὅπως ἦταν ὁ Παῦλος Μελᾶς. Ἕνας οἰκουμενικός Ἕλληνας, ὄχι μόνο γιατί ἔζησε καί συνδέθηκε μέ πολλούς τόπους: Μασσαλία, Ὀδησσό, Ἤπειρο, Ἀθήνα, Μακεδονία, ἀλλά καί γιατί διακρινόταν γιά τίς οἰκουμενικές ἀξίες καί ἀρχές του.

Τά Β´ Καραβαγγέλεια εἶναι ἀφιερωμένα στόν Οἰκουμενικό Ἑλληνισμό, μέ ἀφορμή τά 120 χρόνια ἀπό τόν «θάνατο τοῦ παλικαριοῦ», ἀπό τόν θάνατο τοῦ Παύλου Μελᾶ, ἐδῶ στά χωριά τῆς Καστοριᾶς, στά χώματα τῆς Μακεδονίας. 

Καί θέλουμε νά μελετήσουμε ποιές εἶναι αὐτές οἱ ἀξίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ. 

Καί πῶς πορεύεται ὁ Ἑλληνισμός στό σύγχρονο γίγνεσθαι.

Καί ἄν παραμένει ἀδούλωτος, ἤ ἄν ἔχει ἀλλοιωθεῖ.

Ἄν παραμένει δυνατός, ἤ ἄν φθίνει.

Ἄν παραμένει κοινωνικός καί εὐαίσθητος.

Τά Καραβαγγέλεια εἶναι θεσμός πού ἀποτελοῦν μιά σύμπραξη καί συνεργασία δυνάμεων γιά τήν μελέτη τῆς ἱστορίας καί τῆς κοινωνίας μας.

Ἐδῶ στήν Καστοριά μας! 

Τήν ἀκριτική, καί ἱστορική, καί οἰκουμενική.

Εἶναι μικρός ὁ τόπος μας, ἀλλά εὐλογημένος.

Σᾶς προσκαλῶ, λοιπόν, στίς πενθήμερες ἐκδηλώσεις, γιά νά γνωρίσουμε, νά συλλογισθοῦμε, νά συζητήσουμε, νά χαροῦμε, νά ἐνθαρρυνθοῦμε. 

Σᾶς προσκαλῶ στά Β´ Καραβαγγέλεια, μέ τά λόγια τοῦ Παύλου, τοῦ Παύλου τοῦ Μελᾶ:

«Ἐτελείωσαν, Νάτα μου, τά βάσανά μας· ἀπό τάς 4 τό πρωί εὑρισκόμεθα (εἰς τήν Μακεδονίαν). …

Εἰς τήν ὑγείαν μου εἶμαι κάλλιστα, ἀλλ᾽ ἰδίως εἰς τό ἠθικόν. …

Ἔχω τήν πεποίθησιν ὅτι εἰς μερικά μέρη ἡ παρουσία μου μέ ὀλίγα χρήματα καί ὀλίγους ἄνδρας, μέ ὀλίγην γενναιόητα καί μέ πολλήν καλωσύνην καί φιλανθρωπίαν, θ᾽ ἀλλάξουν τά πράγματα. 

Συγχώρησε, γλυκειά μου, αὐτόν τόν ἐγωϊσμόν· εἶναι ὁ μόνος πού αἰσθάνομαι, ἀλλά νομίζω ὅτι εἶναι βάσιμος. 

Ὅταν συλλογίζομαι ὅτι ἴσως μέ βοηθήση ὁ Χριστός νά ἐπιτύχω, νομίζω ὅτι μοῦ ἔρχεται τρέλα! …

Σοῦ στέλλω 2 φύλλα κυκλαμήνων τῆς Μακεδονίας. Εἴθε μίαν ἡμέραν νά ἔλθετε αἱ ἴδιαι νά τά κόψετε. Ἡ ὡραιότης τῶν μερῶν τούτων εἶναι ἀπερίγραπτος…

Χίλια φιλιά μακεδονικά εἰς σέ καί εἰς τούς ἄλλους».

Ἀγαπητοί μου, 

Ἐλᾶτε στήν Καστοριά. Ἐλᾶτε στά Β´ Καραβαγγέλεια!