Ακόμη και ένα απλό σεργιάνισμα μέσα στα πυκνόφυτα δάση του Γράμμου είναι αρκετό να αναζωογονήσει και να βελτιώσει θεαματικά την υγεία ενός ανθρώπου. Αυτό είναι κάτι που η επιστήμη το έχει αποδείξει εδώ και καιρό.

Το 1982 το Υπουργείο διαχείρισης αγρών, δασών και λιμνών της Ιαπωνίας πραγματοποίησε ένα απλό, ωστόσο πολύ καλά οργανωμένο και τεκμηριωμένο πείραμα:

Μοίρασε ένα σύνολο 288 εθελοντών, ηλικίας 22 ετών πάνω κάτω σε μικτές ομάδες των 12 ατόμων και έσπασε την κάθε ομάδα σε δύο τμήματα. Κάθε μέρα το ένα τμήμα μετέβαινε για επίσκεψη, περιήγηση και παρατήρηση σε κάποιο από τα 24 δάση της περιοχής και το άλλο περιφερόταν μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον. Την επομένη τα τμήματα ανταλλάζαν μεταξύ τους τις τοποθεσίες.

Κάθε πρωί πριν την αναχώρηση τους από τα σημεία διαμονής, αλλά και κάθε απόγευμα μετά την επιστροφή τους από τις περιηγήσεις, οι εθελοντές υποβαλλόταν σε ορισμένες μετρήσεις των φυσιολογικών τους μεγεθών. Τα συνολικά αποτελέσματα έδειξαν πως -πέραν πάσης αμφιβολίας και με αποκλεισμό κάθε στατιστικής τυχαιότητας- τα άτομα εκείνα που εισέρχονταν σε δασικό περιβάλλον επιδείκνυαν πολύ ποιοτικότερες οργανικές επιδόσεις από τα άτομα που εισέρχονταν στο αστικό.

Συγκεκριμένα σε όλες τις μετρήσεις εμφάνιζαν μικρότερη συγκέντρωση κορτιζόλης (της ορμόνης του άγχους) στο σάλιο τους, χαμηλότερο ρυθμό καρδιακής λειτουργίας, λιγότερους σφυγμούς, χαμηλότερη πίεση, μεγαλύτερη δραστηριότητα του παρασυμπαθητικού και μικρότερη του συμπαθητικού τους συστήματος.

Τα συμπεράσματα αυτά κατηγοριοποιήθηκαν και δημοσιεύτηκαν και το γιαπωνέζικο Υπουργείο επινόησε έναν καινούργιο όρο προκειμένου να περιγράψει την ευεργετική αυτή επίδραση της επαφής του ανθρώπου με την Φύση επάνω στον οργανισμό του. Το φαινόμενο αποκλήθηκε ‘Shinrin yoku’ και σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει κάτι σαν ‘λούσιμο του δάσους’ δηλαδή εσωτερικοποίηση της ατμόσφαιρας του δάσους.

Ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλλου ο άνθρωπος εκείνος που μπαίνει, περιηγείται και παρατηρεί ένα δασικό τοπίο, μέσα σε δεκαπέντε μόλις λεπτά της ώρας βελτιώνει θεαματικά τα οργανικά του δεδομένα. Κι όσο πιο φυσικό και παρθένο είναι αυτό το περιβάλλον όσο περισσότερη ώρα εντρυφήσει εντός του κι όσο μεγαλύτερη συνοχή και επαφικότητα καταφέρει να πετύχει μαζί του, τόσο πιο βελτιωμένες θα είναι αυτές οι οργανικές του επιδόσεις.

Το φαινόμενο δικαιολογεί απόλυτα την καλή υγεία που κατά τεκμήριο διαθέτουν οι κάτοικοι των γραμμοχωρίων και μπορεί κάλλιστα να αξιοποιηθεί από τον κάθε ενδιαφερόμενο προκειμένου να βελτιώσει κι αυτός την δική του.